Były wakacje ... PART ONE

Nasze długo wyczekiwane wakacje dobiegły końca ... 9-cio godzinna podróż non-stop z okolic Wieliczki na Kaszuby zakończyła się obolałą pupą i samochodo-wstrętem na kilka tygodni. Ale było warto!!!

Najpierw odbyliśy dwudniową wizytę w rodzinnych stronach rodziców mojego Taty (czyli oczywiście dziadków) w Sandomierzu, Dwikozach i Mokoszynie. Ostatnim razem byłam tu z Babcią Heleną w 1988 roku, więc przyjazd w stare, znajome strony był dla mnie dużym przeżyciem. W Dwikozach nadal mieszka Ciocia Marysia (siostra ukochanego Dziadka Józefa), która pomimo sędziwego wieku (90 lat) jest poprostu niesamowita!!! Trudno powiedzieć, żeby od mojej ostatniej wizyty wogóle się zmieniła - nadal promieniuje radością, pięknem i ma super sylwetkę - ha ha wygląda na to, że mam świetne geny ( tylko muszę popracować nad tą sylwetką :) ). Ciocia Marysia i ja mogłybyśmy rozmawiać przez dwa tygodnie bez przerwy - uwielbiam ją.  Ma w zanadrzu masę ciekawych rodzinnych opowieści!

 

 

 

Po krótkiej wizycie w rodzinnych stronach dziadków pojechaliśmy do samego Nowego Łupkowa. Z tej podróży najbardziej zapamiętałam korki w Radomiu i przerażające, ogromne - naprawdę zbyt wielkie - pędy dziwolągów o nazwie  Barszcz Mantegazziego (barszcz kaukaski, barszcz mantegazyjski) czyli Heracleum mantegazzianum. Tak, tak wiem - słyszałam już całą historię: czemu tu są i że to nie jest koniec świata - ale ja dotychczas widziałam je w jednym lub dwóch egzemplarzach w jakimś ogrodzie i tyle - a tu całe pola, zbocza drogi - szok.

 

Ale w Bieszcadach prawdziwy raj - to jest miejsce dla mnie: spokojnie, dziko, przerażająco pięknie. Moje pojęcie 'zadupia' zmieniło swój wymiar - w porównaiu z okolicami Nowego Łupkowa mój las na Kaszubach to Nowy Jork! Gościliśmy tu u Cioci i Wujka, którzy szczęśliwie uciekli z Warszawy i teraz mieszkają wśród łagodnych gór Beskidu Niskiego, niedzwiedzi i wilków. Szacun!

 

 



 

 

U Wujka i Cioci prawdziwa sielanka: pieski, zielona soczysta trawka, pyszne jedzenie ... dodatkowo wiele atrakcji turystycznych. Pierwszego dnia 'skoczyliśmy' na Słowację do miasteczka Medzilaborce a tu proszę - wśród ślicznych tradycyjnych cerkwi i kościołów stoi ogromne muzeum poświęcone ikonie pop-art'u czyli Muzeum Sztuki Nowoczesnej Andy Warhola. Super! Dodatkowo w lokalnym hotelu posmakowaliśmy słowackiej kuchni oraz piwa. To wszystko 'polukrowane' przepięknymi widokami na otaczającą nas ze wszystkich stron soczystą przyrodę.

Następnego dnia pojechaliśmy w przeciwną stronę. Wycieczka była urozmaicona ... od zaczarowanych cerkiew i urokliwych cmentarzy takich jak poniższa Cerkiew greckokatolicka pw. Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja w Smolniku nad Osławą, w której obecnie prowadzone są prace remontowe dachu ...

... po bardziej oryginalne atrakcje, takie jak położona w pięknej okolicy Zagroda Chryszczata. Oto co piszę się o tym miejscu w przewodniku : 

 

              (...)  miejsce z prawdziwym bieszczadzkim klimatem. Noclegi w przytulnie urządzonych pokojach oraz celach więziennych - do wyboru. Cele surowe - jak być powinno - ale za to tańsze - mogą stanowić nielada atrakcję dla miłosników przygód. Surowy, oryginalny wystrój i bijący "chłód więzienia" powinny przypaść do gustu prawdziwym bieszczadzkim łazikom.

 

 

 

Na szczęsie w Łupkowie mieliśmy bardzo wygodne łóżka i obeszło się też bez "chłodu więzienia", ponieważ Ciocia  zaprojektowała sobie w kuchni tradycyjny piec, który ogrzewał wspaniale wszystkie pomieszczenia. Piec, oczywiście na drewno, był wielofunkcyjny jak na tradycyjny piec przystało: oprócz wypiekania i gotowania suszy się tu grzyby, zioła, warzywa ... wiszą kiełbasy, szynki itd. Ciocia pochodzi z tych stron, więc świetnie wie jak żyć z daleka od miasta i cywilizacji - najchętniej chodziłabym za nią z notesem bo zapamiętać te wszystkie mądrości jest trudno - ale w epoce internetu mogę ją spokojnie nękać emailami. 

 

 

 

Kilka kroków za domem 'wujków' zamieszkały sobie bobry, które dla nas są niebywałą atrakcją. W Anglii jest ich bardzo mało. Andrew i Albert w towarzystwie piesków: Gaborka oraz Klawego podglądali zbudowane przez bobry tamy i bardzo się dziwowali.  Przyszłym razem chłopaki chcą zrobić sobie szałas i siedzieć cichutko, coby faktycznie spokojnie obserwować te niesamowite zwierzęta przy pracy. Dodatkowo mają nadzieję spotkać misia - bynajmniej nie Puchatka ...

Tak więc serdecznie dziękujemy Cioci i Wujkowi za te kilka dni. Mieszkacie w przecudnym miejscu i jesteście prawdziwą inspiracją.   Ściskamy również Gaborka (poniżej) i Klawego, który jest tak szybki, że trudno mu wogóle zrobić zdjęcie!!! Do zobaczenia! Dbajcie o małą daglezję!