Jesienne ogrodowanie i PAPRYKOMANIA

Przyszła ...  szczególnie upodobała sobie polne klony, których liście dosłownie płoną w słońcu. Ach ta jesień - nie można się nadziwować jak pięknie się dookoła zrobiło. Komu potrzebne ogrody, kiedy dzika przyroda itak taka cudna ... no, dobra dobra ... nam wszystkim są potrzebne ogrody, jak dla mnie - to szczególnie te produktywne. Proszę jakie wspaniałości nam powyrastały w warzywniku:

Spodziewaliśmy się większego plonu dyniowatych, ale niestety mokre i dosyć chłodne lato nam w tym przeszkodziło. Wiem, że w inncyh częściach kraju pogoda była bardziej sprzyjająca uprawie wszelakich dyń, patisonów, tykw czy kabaczków ... u nas klęska. Sąsiad miał całe pole dyń i wielkie nadzieje, że jesienią sprzeda je do zaprzyjaźnionego ośrodka wczasowego prowadzącego wczasy zdrowotne - i nic z tego, wszystko choruje i wogóle nie rośnie bo zimno. Ale udało nam się zebrać chociaż po kilka owoców z większości odmian i gatunków, które wysialiśmy wiosną. Niestety o gigancie nie było wogóle mowy - dawno temu zgnił ...



Te malutkie dynieczki są bardzo słodkie i nadają się do dekoracji jesiennego stołu. A ta o dziwnym szarym kolorze jest naprawdę przepyszna - wystarczy obrać skórkę, pociąć na kawałki (tak jak melona tniemy dynie w podłużne kawałki), wrzucić do brytwanki, polać oliwą i posypać na to posiekane zioła, sól, pieprz - zapiekać w nagrzanym piekarniku przez około 190 - 200oC do miękkości. Wychodzi słodka pycha! Nawet mój Albercik to je.

  

********

 

Mamy też nareszcie sporo kwitnących słoneczników, które wraz z nadal świetnie rosnącym groszkiem pachnącym regularnie tnę i wstawiam do wazonów. Większość słoneczników, szczególnie tych dużych - zostawiam dla ptaków, zaczynają już coraz częściej zaglądać do ogrodu. Wkrótce trzeba będzie pomyśleć o dokarmianiu ...

********

Ja ruszyłam już na moje rabaty z widłami - no może narazie tylko z widełkami, ale chciałabym już je oczyścić i przygotować do wiosny. Uprzedzam - robięto tylko dlatego, że są to rabaty do produkcji kwiatów ciętych do mojego domostwa - jeśli byłaby to normalna rabata ogrodowa to poza lekkimi uprzątnięciami chorych i martwych roślin, ociepleniem niektórych gatunków oraz dosadzeniu cebulkowych nic bym na niej nie robiła. Z wielu wielu powodów jestem zwolenniczką pozostawiania rabat aż do wczesnej wiosny i dopiero wtedy odbywania głównych prac pielęgnacyjnych. Najwyżej przytnę jakieś bardzo wybujałe rośliny do połowy aby nie połamał ich śnieg. Ale wracając do moich rabat 'na kwiat cięty' to twardo wszystko usuwam.

• W tym roku mam tylko dwie byliny na tych rabatach: łubin i przywrotnik ostroklapowy - przytnę je i zostawię na przyszły rok. Przywrotnik na tysiąc procent zostanie, ba ... dosadzę go więcej. Łubin jak przeżyje to fajnie, a jak nie to zobaczymy - może posadzę na jego miejsce coś nowego, mam jeszcze nasiona więc mogę wiosną wyprodukować więcej łubinu.
• Wielkie czerwone mieczyki OUT i odchodzą za las, pole i staw do ogrodu sąsiadki.  Na ich miejsce przyjdą mieczyki botaniczne - mniejsze, delikatniejsze.
• Wszystkie jednoroczne piękności idą na kompost. Oczywiście z najpiękniejszych okazów zbieram nasiona. Szałwię powabną po wyrwaniu ułożę na gazecie w ciepłym, suchym pomieszczeniu -  nasionka same wypadną.
• Rabatę od razu oczyszczam z chwastów - gleba akurat teraz jest świetna - pulchna, lekka - chociaż zazwyczaj trochę gliniasta. Jejku czyżbym trafiła na super glebę na stare lata! W Anglii pracowałam na koszmarnej glinie albo glebie suchej jak pył!

• Uszczknę Andiemu kilka taczek obornika z jego świętej pryzmy i rozrzucę na rabacie, potem ją delikatnie spulchnę widłami.

• Na takiej oczyszczonej rabacie sadzę masę cebulowych, które wiosną będę mogła z czystym sumieniem ciąć i wkładać do wazonów. Tulipany, narcyzy i na lato czosnki - więcej nic. Hiacynty i szafirki będą rosły sobie w małych indywidualnych doniczkach - ale o tym innym razem ...

• W miejscach gdzie sadzę cebulki ułożę na glebie po kilka gałązek iglaków, tak dla ochrony przez mroźną bezśnieżną zimą (chociaż podobno ma być mokra).

Papierowe torby świetnie nadają się do podsuszania nasion. Kosmosy obcięłam u nasady i włożyłam 'do góry nogami' do takich właśnie torebek, które powiesiłam pod sufitem w kuchni - kilka tygodni sobie tam powiszą, wyschną, a potem je porządnie oczyszczę i włożę do indywidualnych kopertek.

********

Bardzo bardzo lubię paprykę. Ta zielona i żółta z moich krzaczków miała cudowny smak , ale była dzięki słabemu latu mała i w małych ilościach. Pokusiłam się więc na kupienie całego wora na kościerskim targu, żeby było co przerobić w kuchni.  Najbardziej smakuje mi papryka grillowana więc po umyciu wszystkie papryki natarłam oliwą i wsadziłam do piekarnika. Potem długie, nudne ściąganie skórek (w tym pomogła mi moja Mama :) ) i mam - pyszna, słodka, miękka, ciepła papryczka mniam - teraz to dopiero jest pole do popisu. Taką paprykę można wykorzystać na tysiąc sposobów.

Ale moje paprykowa obsesja ciągle trwa. Nadal nie mogę zrobić czegoś, co kiedyś jadłam i nawet nie wiem co to było!!! - dlatego piszę "czegoś". Muszę poszperać w internecie i poszukać przepisu ... robiła to pewna niesamowita kobieta, którą znałam dawno dawno temu w Irlandii. Ona czyli Nini Vas Dias - była moją przyjaciółką, mentorką i pracodawczynią, a ja byłam jej prawą ręką i towarzyszką. Nini miała już prawie 100 lat i przeciekawe życie za sobą. Gotowała świetnie. Całe życie mieszkała i pracowała na Manhattanie jako psychoanalityk, ale właśnie Baltimore w Irlandii wybrała na swoje stare lata - i tu spędzałyśmy razem czas na przygotowywaniu wyszukanych potraw, organizowaniu przyjęć dla jej nietuzinkowych znajomych i grze na fortepianie (mojej bardzo słabej, a jej super) - Nini była również organistką w kościele w Skibbereen. Ale to była kobieta ... taka energia ... no dobrze, trochę się zagalopowałam z tymi wspomnieniami ... Nini grillowała te papryki i potem w kawałkach, na zmianę z jeszcze czymś układała je w słoiczkach i wstawiała do lodówki. Przepis przywędrował od jej córki z USA - czy ktoś może wiec co to było?

Jak widać pokusiłam się na zrobienie tarty, ponieważ tarty uwielbiam. Najczęściej właśnie robię je z grillowanymi warzywami. Przepis jest bardzo prosty: przygotowuję kruche ciasto, wkładam je po rozwałkowaniu do formy i piekę przez 10min "na sucho" (tylko z ceramicznymi kulkami). Potem do takiej "podpieczonej" tarty wrzucam przygotowane wcześniej grillowane warzywa - tym razem jest to tylko papryka (ale w dużej ilości!) z kilkoma listkami bazylii, ale zazwyczaj mieszam z papryką bakłażany, czerwoną cebulę i młodą cukinię. Wszystko zalewam mieszanką wybuchową: jajko + słodka śmietanka  +  mleko  +  sół  +  pieprz + trochę startego parmezanu lub cheddar. Na górę rzucam jeszcze trochę sera - i do piekarnika na jakieś pół godziny. Dokładny przepis na taką mieszankę wybuchową znajdziecie TUTAJ, nadaje się ona do większości tart i jest pyszna!

Dodatkowo z tego wielkiego wora udało mi się zrobić paprykę w zalewie z oliwy i octu winnego na tradycyjną włoską Peperonatę, która smakuje szczególnie dobrze podczas chłodnych zimowych dni ...

... a w szczególnie gorący letnio-jesienny dzień przyrządziłam zupę z grillowanej papryki z dodatkiem słodkiej śmietanki oraz lodu! Mniammmm.

*********

Jak widać po ogrodach i blogach nastał już ten kolorowy czas dyniowatych. Robimy z nich piękne dekoracje, pyszne dania i nawet nalewki. Jeśli ktoś z was nie uprawia jeszcze tych cudeniek w swoim ogordzie, to zapraszam do przeczytania artykułu  "Dynie, tykwy, patisony"  na  Na Ogrodowej.

Ściskam mocno i życzę pięknego jesiennego weekendu!